Z politycznego punktu widzenia, nie skupiającego się na działaniu afektywnym można kierować się niechęcią wobec konkretnego polityka, gdy za tym idzie znajomość programu polityczego, podstawowa chociaż wiedza politologiczna, by rozumieć, że demokracja to spór, który przenosi się w realne dziedziny życia, ale spór na słowa. Problem powstaje, gdy wyłącza się myślenie, a uruchama uproszczenia. Takie symplifikacje codziennie dostarczają nam media, bo przecież kluczem do popularności informacji jest jej duży ładunek emocjonalny i potraktowanie jej w sposób najbardziej skrótowy.
Przycztałem wpis Pana Michała Szułdrzyńskiego pt. "Kaczyński zastawił pułapkę na opozycję". Cel artykułu/wpisu jest bardzo prosty. Jeśli prezes Kaczyński coś robi, to jest to wilczy dół, ktokolwiek się na coś zgodzi Kaczyńskiemu - ten straci. Nikt nie jest znawcą umysłu Kaczyńskiego, ale nie można zakładać pewnych rzeczy z góry, można dać czemuś przypuszczenie, ale nie uznawać tego za pewnik.
Dlatego wadą przemyśleń Pana Szułdrzyńskiego jest nadmierny makiawelizm, mający chyba za zadanie skłonić opozycję do tego, aby trwała w ślepym uporze. Podobnie zresztą PiS na czele ze swoją elitą decyzyjną.
To podejście podważa możliwość ewolucji polskiej kultury politycznej w stronę częstszego deliberowania o sprawach trudnych. O co chodzi polskim mediom? Czy to jest dostarczanie informacji? Mam wątpliwości, ponieważ nie stoi za tym żaden pozytywny aspekt, ot po prostu - lepiej żeby opozycja i rząd kłóciły się dla naszej, medialnej korzyści. Czy jest w tym dążenie do dobra publicznego?
Źródło:
http://www.rp.pl/Opinie/303319866-Szuldrzynski-Kaczynski-zastawil-pulapke-na-opozycje.html#ap-1
